Gözü Kör, Kulağı Sağırlara

Minderi serip altıma bağdaş kurup oturdum,
Keyfe keder vermeden çok vakitler bitirdim,
Değmeyin hiç keyfime, ağa da benim, bey de,
Bir yanım har vurup harman savururken,
Bir yanım kavurga kavururmuş kime ne.

Ciğer alıp beslerken sokak kedisini,
Hayvan sever sanır ukalalar kendisini,
Her canlıyı sever, hem çok sever de,
İnsanlar aç bilaç sokakta yatarken,
Kimileri karnı tok uyurmuş kime ne.

Bende severim her canlıyı onlardan çok,
Rahat uyuyamam yatağımda karnım tok,
Belli ki; orada yer, içer, orada yatarlar,
Elimden bir şey gelmez, yanarım hallerine,
Havadarmış, gece-gündüz esermiş kime ne.

Köprü altında yatarmış kimsiz kimsesizler,
Bakıp bakıp geçermiş benim gibi densizler,
Kovuktan mı çıktı bunlar, insan değil mi?
Bu duyarsızlık; ne vicdana sığar, ne dine,
Sözlerim birilerine dokunurmuş kime ne.

Saç sakal karışmış, baldır çıplak, ayak yalın,
Suya hasret kalmış narin ten, kalın mı kalın,
Yuvasız doğmadı ki, garibin de vardı yuvası,
Tuh! Söylemez olsaydım, kopsaydı dilim,
Sokakta bir insan donuyormuş kime ne.

Mihnetim yoktur, Tanrıdan ziyadesine,
Kolumu yastık yapar, yan gelir yatarım,
Böylesi de gelebilir herkesin hanesine,
Onlar dışarıda titreyerek volta atarken,
Bazıları da boşa konuşurmuş kime ne.

12.12.2003