Gözü Kör Gözü Görende Şiiri - Zeki Günay

Ey şerefli insan ey şanı yüce insan,
Dünya zıplar iken, insan dünyayla zıplar.
Eğer tekmeyi vurmazsan, insanlık hüsran,
Gözü kör gözü görende, mümine düşman.

Dünyaya tekme vur, vuran akıl ilimdir,
İcat? Kulda ilim lakin adı bilimdir.
Üç günlük dünya, ölecek ölü kimindir,
Gözü kör gözü görende, mümine düşman.

Şiirde on üç hece, hangisi bilmece,
Bir gündüzde ise, iki niye gecede.
İnsanda dil varda çoğu ayrı hecede,
Gözü kör gözü görende, mümine düşman.

Öfke ile kalkan kul, zararla oturur.
Allah bilmeyen kul hem azıp hem kudurur,
Ölüm gelip çatınca, azab baş vurdurur,
Gözü kör gözü görende, mümine düşman.

Dünyayı evreni Allah evirir çevirir,
Bir karınca bir sinek nevrutu devirir.
Baba nasihat çıkmazsa, beyin kemirir,
Gözü kör gözü görende, mümine düşman.

Şeytan büyüklendi böbürlendi kovuldu,
İbrahim taş attı, şeytan gözü oyuldu.
Göz kör olunca, şeytan kin ile boğuldu,
Gözü kör gözü görende, mümine düşman.

İlim akıl dost olmazsa, ülkeler ölür,
Ölen tüm ülkeleri tüm ülkeler görür.
Ören ağ kafire değil, mümine örür,
Gözü kör gözü görende, mümine düşman.

Babam gibisin, nasihat şifa kalbime,
Halden anlamazlar bakar insan halime.
Mümin kullar, çok beddua etti zalime,
Gözü kör gözü görende, mümine düşman.

Maksat baş karışsın, akıl akıla girsin,
Akılsız kul anlamaz, akıllı kul bilsin.
Kul dil akıl? Kul dil kin? Dil sen ne dilsin,
Gözü kör gözü görende, mümine düşman.

Ey kul Zeki baba elini öpmek gerek,
Reis aklın büyük, kafirde akıl çerek.
Sen baklava dersin, kafirler anlar çörek,
Gözü kör gözü görende, mümine düşman.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY