Gözü Kör Şiiri - Mehmet Hacıismailoğlu

Boynumda ağır vebal avuçlarımda ümit,
Bir duanın peşinden koşuyorum gözü kör.
Bir telaş, bir şaşkınlık, bitmez tükenmez gel git,
Yarı şer, yarı hayır yaşıyorum gözü kör.

Aslında doğru kolay, zor olan yanlış seçim,
Tövbeye kir düştükçe, katrana döner içim,
Mazeret mecburiyet, köz faiz olmuş geçim,
Her gün yeni bir günah deşiyorum gözü kör.

Günaha harman oldum, arım ardan bir haber,
Sanki hiç yanmayacak nefis nardan bir haber,
Gönül yâr der kendince, asıl yârden bir haber,
Çıktım zannediyorum düşüyorum gözü kör.

Meğer ne kadar boşmuş hayat denilen yalan,
O yalanın ardına saklanmış gerçek olan,
Geçtim mülk denen boşu can da yok bende kalan,
Kendi yaptıklarıma şaşıyorum gözü kör.

Bile bile yanmanın adımıdır bu suçlar,
Veren varken semaya neden kalkmaz avuçlar?
Bir birine denk gelmez artı ve eski uçlar,
Haddimi hadsizlikle aşıyorum gözü kör.

Sen bana merhamet et ey Yaratan tek yüce,
Günah bende, ar bende benim beşerde cüce,
Merhametinle kuşat, komşu etme Yecüc’e
Kendimi cehenneme taşıyorum gözü kör.