Gözü Bağlı Bir Gün Şiiri - Selim Erdoğan

Sevgilim, ak ellerin,
Gök gözlerin var.
Gül soluklum, öyle bir havan var.
Şakıyan kuş oluyor sokaklar.
O adımların var sonra.
Durakların, adım başların.
Çok minnettar olacağım ancak,
Bir türlü seni bana getirmiyorlar.

Sevgilim, serin bir akşamüstünde mahalle.
Kapı önlerinde ev işlerini bitiren kadınlar,
Okul dönüşü gelecek çocukların kaygısı belki de.
Her tarafta ortak bir hava çalıyor,
Bense bilmediğim bir yöne vuruyorum kendimi.
Seni aramıyorum aslında.
Yok değil dağıtmaya çalıştığım bir sensizlik.
Bir uçtan bir uca yürürken şehri,
Binlerce yol aşıyorum aklımda.
Nice şehirler kuruyorum,
Nice ülkeler,
Nice karanlıklara gark oluyorum.
Bir mezarlığa bakıyorum.
Mezar taşları beni anlatıyor.
Dışarda gürül gürül akan hayat seni
Kıyılarında dolaşıyorum sensizliğin.
Yosun kokunu içime çekerek.

Rüzgâr, başıboş esiyor şimdi.
Yağmur, iştahsız.
Sırılsıklam olmak titretmiyor içimi.
Radyosunda bir bakkalın,
Haberler yayımlanıyor.
Benimse çok takasım yok dünyayı.
On adım daha yürümeye,
Takat buluyorsa ayaklarım,
Ve ceplerimde ellerim,
Senden böyle bihaberken,
Sensizlik pusulam oluyor,
Kafa karışıklığı rehberim...