Gözlük Şiiri - Kemal Tekir

Gözlük
Okuma yazma bilmeyen köylü,
Oğlu askere gidince düşmüş sıkıntıya,
Oğlundan gelen mektupları,
Okuyup cevap yazamıyormuş ta.
Bir gün oğlundan mektup almış yine,
Gitmiş komşunun evine,
-Komşu mektup geldi askerden,
-Hadi gözün aydın,
Ne yazıyor mektup ta,
Rahatı iyi mi bari?
Nerden bileyim komşu,
Mektubu okumadım ki.
Bir zahmet şu mektubu,
Okur musun sen bana?
Okurdum komşu ama,
Gözlüğümün camı kırıldı,
Gözlük olmadan okuyamam ki,
Kerametin gözlükte olduğuna inanan köylü,
İnmiş hemen kasabaya,
Girmiş bir gözlükçü dükkanına,
-Bana bir gözlük verir misin,
Gözlükçü başlamış hemen,
Çeşit,çeşit gözlükler çıkarmaya.
Köylüde bunları takarak
Bakmış mektuba sırayla.
Sabrı tükenen gözlükçü,
-Sen okuma bilir misin bey amca?
Köylü bakmış hayretle.
-Okuma bilseydim eğer,
Gözlük istermiydim senden.