Gözlerinleyim Şiiri - Vedat Koparan

(çanakkale çıkarması değildi kusmuklu an bu çanakkale kırılmasıydı boğaz kesen boşalımında şarap fazla gelmişti, tüh geceye yazık gazabı musluğa akar gider,başı döner gecenin ay'dan önce bir sen düşer gözlerime, oysa gecede göz gözü görmeyen kesif bir sis bulutu kaplıydı ne ay vardı ne gözlerin.
bakışım deniz fenerlerini arayan bir gemici bakışında, özlemin raks ediyor ateş böcekleriyle, dereler çekilmiş, nehirler kırgın akışta, gökyüzü ışıkları pusta, fırtınalar dört başı mahmur karatayın yelesinde yokluğun izini sürmekte,yatağı bozuk yatağını arayan su, kör gözlü bir gecede kalakalmışlığım.
düşünüyorum da incelivermiş incecik belli bir kristal kadeh elimde, incinmiş öylece duran yaprakları açılmış göz göz olmuş, özlemini büyüttüğü dik bakan mağrur bir bayır gülü, gece salınışında uzanıp dokunamadığı bir halde duruyor, baktıkça kendine çeken bir anafor kopuyordu.)

gözlerini yoluna düşürdüm düşüreli,
bilmece mi birbirine ilmek ilmek dolaşmış çile
kör düğüm olmuş bu çileyi çözemezsin değil mi
çözmeye çalışırken bende ki seni kolaysa gel de çözsene

bahar yerine içimi kışa çeviren güze kesen yoksun saatlerinde
hani o harelerin nerede beni alıp bir dağ yangınına savuran
sözlerini arıyorum, ne diyorsun diye soran iç seslenişinde
doğanın uyanışı yeşile dönerken gecede yine gözlerinleyim.

bitmedi..

Vedat Koparan 23.03.2006