Gözlerinle Başlayan Son Şiiri - Birhan Koc

Gözlerinle, o sevgi dolu yüreğinle başladım hayata,
Bir gülüşünle vuruldum, bir bakışınla var oldum.
Işıl, ışıl bakıyordu gözlerin.
Baktıkça ısıtıyordu, sensizlikten üşümüş, yorgun bedenimi.
Bir durgun du gözlerim sensizken geceye,
Karanfil kokusunda kahve rengiye çalan gözlerine.

Ne az geldi bakışların zamana,
Ne engel olabildi mesafeler sana.. bana..

Gözlerinde kayboldum, bir sonbahar gecesi deniz kıyısında..
Üşümüştüm, karanlığın sıcağında.
Hüzünlüydü gözlerim, donuktu birazda..
Ötmüyordu yine gecenin cırcır böcekleri..

Dalgalar duruldu, sessizlik hüküm sürdü.
Tanıdık bir dost aradı gözlerim,
Ya ölmeliydi bedenim,
Ya öldürmeliydim içimdeki varoluşun hikâyesini.
Sessizdi, Suskundu.. Bedenim yere düştüğünde,
Artık hissediyordum yanağımda soğuk zemini.
Önce ayaklarım uyuştu, sonra ellerim..
Gözlerim ağlamaklı ki ne fayda,
Gözyaşı akmaz gözlerden o başka.

Nefes almak güç, dudaklarım kurumuştu..
Artık hiçbir şeyi hissetmiyordum,
Gökyüzünde ay yoktu,
Yıldızlar yoktu..
Ölümdü bu hissediyorum gülüm,
Yarı açık gözlerim beklide seni aradı son kez.
Çekilmişti kan bedenimden,
Küskündü, Yalnızdı.. Ruhum ölmeden önce.

Yazan: Birhan KOC