Gözleriniz Hala... Şiiri - Emre Gümüşdoğan

gece ve yalnızsınız
ay tırmanır saçlarınıza beyazları okşar
rüzgar çıkar olmadık anda
farketmeden salınır dallarınız
ıslığı büyür fırtınanın büyüdükçe boşluğunuz
özlemler köprü kurar birinden ötekine
mumyalarından çıkar anılar
ninnilemek istersiniz yatırıp da
tümceler uzar önünde soru işaretlerinin
katman katman kırılır direnciniz
dizlerinizi çekip boşluğunuza
uyumak istersiniz
alnınızdır ağlama duvarı
ağlarsınız yaslanıp kendinize

geç kaldınız madam
geç kaldınız
hayır treni kaçırmadınız
zaten aşka seferler kaldırıldı
bu istasyondan

filmin sonlarına yaklaştınız
yaşantınız kare kare eksiliyor
eksiliyorsunuz madam
dilsiz bir şal gibi omuzlarınızdan
akmış zaman
kumaşlar vardır ya hani buruşuktur
ütü tutmazlar bilirsiniz
o kumaşlara benziyor şimdi
peyzaj çalışması yüzünüz
kadife teniniz

hatırlarsınız
terinizi istemiştim de mendilime
siz parfüm vermiştiniz
o parfüm gibi uçmuş güzelliğiniz madam
uçmuş güzelliğiniz

her şeyiniz kirlenmiş
tüketmiş ve kirletmişsiniz her şeyinizi
ama hiçbir şey kirletememiş gözlerinizi
'hırsızın kaçarken düşürdüğü gül'
gözlerinizde masumiyet
inanılmaz cömert
inanılmaz müptela
doğrusu
gözleriniz hala
'dünyanın en güzel orospusu'