Gözleriniz Bayım Şiiri - Özlem Saba

Gözlerinizin derinlikleri
Okyanusun renkleri ve hareketleri gibi.
Sahilde gerçekliğin ihtiraslarını,
Derinlerde birer tiyatro sahnesi canlandırıyor sanki.
Düş ve gerçeklik arasında ne sorsam,
Cevap veren bakışlarınız.

Bedenim,
Duygularım,
Tarifsiz bir biçimde
Gözlerinizin köleleri olmuşlar.

Aklım ise bu hayata
Gizemliliğinizin
Mükemmelliğinizin kıyısında gezinen
Çellonun,
Orkestraların
Birer yapıt halinde haz verişi gibi
Ahenkli ve estetik ruhunuza tutulmaya gelmişler.
Alınız onu içeri...

Elinizi uzattığınız her renk ,
Birer duygunun izlerini taşıyor,
Bunu yalnızca ben görebiliyorum.
Ve bilinçaltımda her sözünüz
Sevgi kırıntılarının varlığını hatırlatıyor.
Gözlerinizin içselliği,
Merhameti,
Doğanın bütüncül gerçekliğini yansıtırken,
İnancın ötesinde bir bağla bağlanıyorum her ikisine de.

Uzaklarda bir yerlerde kaybolmuşum da,
Hasretinizin derin derin izlerini taşıyorum sanki.
Sanki sizden önce ben hiç var olmamışım gibi.

Etrafımdaki herkes yaşamın müziğine,
Ritmine ve dansına ayak uydurmuş gibi görünüyor,
Fakat bir biz uyumsuz gibi davranıyoruz bu boşluk
götürmez sahnede.

Cesurca bir sorgucunun ellerine teslim etmişiz sanki
neden ve niçinlerimizi,
Her gece bir öncekinden büyük bir sızıyla yokluyor.

Bu kez de benim tuvalimde birer birer oluşuyor
renkler.
Varlığının tutkusu karşı koyulamaz bir hal alıyor.
Gerçeğimde var olman için çiziyorum seni.
İlk şiirlerimden fark ettim tutulduğumu size.
Delice,
Saçma sapan
Şuursuz sayfaların unutulmaz esiri cümlelerimden.
Sanki bir solo halinde kilitli ve esaret altında
kalmış gibi bağırıyorlar.

Aşkın ve bilginin doğası bu büyülü müzikalin sözlerini
yazarken,
Bir çift gözün nasılda etkisinde kalmışlar.
Yazık değil mi onlara.
Her cümle senle baslar ve senle biter olmuş.
Ve gövdeniz,
Her gün biraz daha içine çekiyor beni,
Ve şu gördüğünüz bitki örtüsünü üzerime örter gibi
Gömülü vermişim gözlerinizdeki mezarlığıma.