Gündüz kokulu ruhun bir güneş gibi ışığını saçıyor katran karası gecelerime.
Özleminle viran olan bedenim yetim kaldı bu metruk mahalde.
Zihnimin kavisli yollarında yalnız seninle dolaşıyor düşüncelerim.
Limanını kaybetmiş bir gemi misali savruluyorum aşkın engin denizinde.
Efsunlanmış gözleriyle uçsuz bucaksız bir hülyaya daldı kalbim.
Ruhumun görünmez sakini, gönül yaralarımın meçhul faili,
İsminin erişilmezliğiyle bahtiyardır nefsim.
Bugün seviştim, yürüyüşe katıldım sonra
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Devamını Oku
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta