Hapsettin beni o gözlerin zındanında,
Ömrümün sonuna kadar oldum mahkümün.
Karanlığın demir parmaklıkları ardında
Aydınlanmaz dünyam seni görmediğim gün
Gece gündüz aşkımıza yaptığım tek bir duam.
O güzel gözleri yaratan mevlama olan ricam.
Azrail canımı alırken, yüzün olsun en son gördüğüm.
Gözlerimin ışıkları sönmeden
O gözlerini görsün...
Varsın ölüm ondan olsun,
Ama ellerin elime değmeden, o gün bana uzak olsun...
Kayıt Tarihi : 17.1.2022 11:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Emir Kerküklü](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/01/17/gozlerinin-zindani.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!