Gözlerinin Yeşilinde Yıkandım

Rüzgarın getirdiği hasretinin kokusu olmalı.
Bu yüzdendir beynimdeki gül ağaçlarının
kokusunu duyamamam.
Ayrılık rüzgarlarının, dinmeyen senfonileri eşliğinde,
ayazın gücü bile düşlerimde sevdanı yenemedi.
Hüzün çökmüştü bir kez yüreklere.
Bir sevda türküsü geliyordu uzaklardan,
dalgaların ses çıkarmadığı zamanlarda
özgürce.
Yüreğinin titreyişini duymak çığlık çığlığa
ve seni sormak alabildiğine.
Ne teninin sıcaklığını duydum bedenimde,
ne gözlerinin yeşilinde yıkandım.
Zaman dengesizce akıp giderken,
hüznün sevdalandığı anlarda tan ağarıyordu..