Gözlerinin Yeşili Karışıyor Hüzünlere

Sisler ardında kalan baharlara takılı aklım;
Kitaplar dağılmış dört bir yana,
Mısralar matem tutuyor yokluğuna.
İnceden mum ışığı; eşlik ediyor yalnızlığa.
Perdemi kapadım senle gelen ilkbahara;
Hafiften araladım kalbimi, zamansız sonbahara.
Telefon desen dilsiz yol alıyor muammaya.

Yinede, bazen ellerin değiyor ellerime;
Sesin takılıyor sessizliğe;
Gözlerinin yeşili, karışıyor hüzünlere;
Sevgi sözlerin sıçrıyor defalarca beynime.
Gidişine halaylar çekiyorken mutsuzluklar;
Dolandıkça dolanıyor yokluğuna korkular;
Timsah gözyaşları döküyor masum görünen yalanlar.

Böyle anlarda yıldızları kurban ediyorum ayrılığa;
Ayı desen alaşa ediyorum uçuruma;
Rüzgarın sesini bırakıyorum çıkmaza;
Sonra da ağlıyorum yalnızlığın kollarında.
Sünger çekerek bir bir sızlayan anılara;
Aldırmadan belki de kanayan yaralara;
Seni bırakıp koşuyorum, anlamsız yarınlara.