Kağıda değince kara kalem,
Gözlerin gelir aklıma.
İkisi de kömür değil mi?
İkisi de iz bırakmaz mı?
Ha kağıtta kömür karası,
Ha gönlümde gözlerinin yarası.
Oysa parmak izi gibidir aşk…
Her biri farklı,
Her biri derinden yaralı…
Beyaz bir kağıttı yüreğim…
Gözlerine baktım izi kaldı.
Ve halen yüreğimde yanmakta.
Gözlerinin yarası.
Kayıt Tarihi : 11.1.2005 10:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!