Gözlerinin Uğultusu Şiiri - Ayhan Selçuk

Dağın ardı ve kuşlar
Şafağın tam ortasında kalırcasına usul
Bir bakışın kanlı gömleğinde
Canıma kast eder bakışların

Bir tutku olur bazen
Bazen abreklerin yiğitliğine nam
Bazen mariaların güzelliğine anlam
Senden gelen her bir özlem

Durup düşünecek vakit yoktur o an
Sen durunca alem durur
Gözlerinin alabildiği her yer sus pus
Her yer bir başka bahar evi sanki
Çarşı pazar başka, çocuklar ve anneler

Yuvasız bebeler, can kaybeden güller
Sap sarı saman alevindeki ışık
Can verir adım adım kelebek bakışlar
Sadece bir ses gelmesini bekliyorum
Bir ses kanat takıp uçuracak

Alemleri gezdirip, mekansız koyacak
Bir gün istiyorum, bir gün, güneşi hiç batmayacak
Tertemiz bir güneş ışığı, meltemlerimi aydınlatacak
Bakışlarının büyüsünde anlam bulduracak
Bir nur olup ve de bir bayrak

Sevdamın kalelerini fethedecek bir ocak
Kırık düşlerden kurtaracak gecemi
Şafağıma bir merhem lokmandan sanki
İsfahandan aşk alıp tebrizde şiir okuyacak
Kardeşler gönderecekti gözlerinin iniltisi

Bakmak neyi değiştirir bakarken kör olan gözlerde
Kafasını kaldıramayan nice kartal bakışlar var sinemde
Kurşundan sert çelikten farksız
Bir başım var, anlamsız bakamaz gözlerine
Hadi bu son veda desin bazısı

Bazısı sonu sansın bedenlerin göçünü
Sen ben biliyoruz ya bu yolculuğu
Hani öğrenmiştik ya gölgesinde ölümün
Ebedi bir cennet bekliyor ebediyete sarılanları
Bir el gönderiyorum sana

Sen baka dur daha
Hayat dursun, sen dur alem dursun
Ben gidiyorum, döneceğim elbette
Bir yolculuk var önümde, bir sonsuz yürüyüş

Kırık adımlarımla arşınladığım sırattan keskin yolları
Sen bilirsin biliyorum, sen bilmelisin
Bir sen anladığından sana söyledim
Bak bak içime doğru ta derinlere
Taki beni içinde göreceksin
Ve anlayacaksın kim bakıyor
Safak sökerken ufuklardan