Gözlerinin Rengini, Bir Gecelik Ban’a Ver

bitmiyor metreler.
önümde bir yol, uzadı inadına.
hızla geçiyor zaman, durdurmak elde mi?
akşamın karanlığı çöktü çökecek.
gün bitmeden San’a ulaşmalıydım.
korkmuyorum karanlıktan da,
yetişemezsem Yar, seni nasıl bulurdum?
günün son ışıklarında, gözlerim gözlerinde.
Vahada su bulmuş gibi içtim, içtim gözlerini.
kahve renkliydi bakışların, alımlıydı, baygındı.
ilk defa gördüğüm gözlerde, kavruldu özüm.
bu anın hazzı yayıldı, buram, buram ruhuma.
yorgunum, uykusuzum, avareyim,
ama mutluyum.
dağıldım akşamın karanlığına, deste, deste.
kim toplayacak parçalarımı bu şehirde?
Ey! Gönlümün sultanı?
kucağın han, sen Han’cım olur musun?

yıldızların deminde, sabahlarım Sen’inle.
güneş doğarken uyanırım, mahmur bakışlarında.
inan kalan ömrüme değer.
bülbülün feryadına hasret güllere,
içimi döker ağlarım.
ey! Gözlerinde aşkı bulduğum güzel.
güneşin doğuşunu seyredelim el ele.
bir gece kalmama izin ver.
dilimden dökülsün mısralar, hasretim diner.
istersen yoluma giderim, sensiz ve sessiz.
kahverengi gözlerin bu şehrin olsun.
gözlerinin rengini, bir gecelik Ban’a ver.

uzaktan geldim yorgunum Han’cı.
bir taşın yastık, toprağın Ban’a yataktır.
yeter ki kalbine ismimi yazıver.
kirlenmiş şehrin Ban’a, İrem bahçeleridir.
yatacak yeri neylesin aşık,
şehrin ayazlarında uykular Ban’a haram.
yıldızlar altında elini tutsam,
deryaları aşarımda, Dünya bana az gelir.
gördün mü yangını mı? Tutuşmuş her yanım.
alev almış dudaklar, busene hasret.
kollarım sarmasa da Sen’i, doyarım kokuna.
bir gece kalayım, gönül hanında.
kahverengi bakışların sonsuz hazzında,
sabahım doğmasın.
bedenim yok olsun, şehrin sokaklarında.

Mehmet Macit
16.04.2012