Gözlerinin Rengine Değil

Gözlerinin rengine değil,
Derinliğine bakarım sevdiğimin.
Dinmeyen feryadını,
İsyankar bakışlarını,
Kurtulamadığı yalnızlığını anlarım.
Bazen sözleri ya beni kahreder,
Ya da mutluluktan uzaklara daldırır.

Yüreğinden çağlayıp gelen,
Yanağını ıslatan gözyaşını göstermedin.
Yoksa gecelerin koynunda mı ağlardın?
Peki ya sen yüreğimin sızlanışını bilir misin?
Öyle bir sızlanır ki, kelimeler dökülür yüreğinden,
Acıdan damlalar değil, nağmeler çıkar dilinden,
Sonra sığırcık kuşları alır gider, gönül penceremden.
Yüreğimde sana olan çılgın sevgimi,
Dile getirebilmeyi becerebilseydim, şaşardın.
Arı sokası dilim çözülseydi, anlardın.
Özlem kokan sevgimden, adeta yanardın.

Gözlerimin derinliğine bak maralım,
Dedim ya, gözlerin renginin ne önemi var;
Siyah, ela, kahve, yeşil olmuş ne önemi var ki...
Gözlerin derinliğe, bakışların anlamına ersin,
Ruhunun derinliğine seslen, seslen de irkilsin,
O derinlikten duyguların sana akıllıca aksetsin,
İşte o zaman sevgimin kıymetini bileceksin,

Dünya koskoca bir deniz, kalpler birer limansa,
Her fırtınalı denizde sığınacak çok liman vardır,
Amaç sığınmak mı?
Yoksa bir ömür boyu sevda denizinde yolculuk mu?
Fırtınalı havalının dinmesiyle,
Yüreğindeki izlere dön, bir bak...
Bıraktığım izlerin sende derin yaralar açtığını göreceksin,
Bensiz geçecek günlerine kahredip yanacaksın.
Gözlerdeki derinliği, sözlerdeki sıcaklığı arayacaksın,
Karşılıksız, sevgi adına sevmenin ne olduğunu,
Belki de toprağın rengine döndüğün gün kavrayacaksın,

Çektirdiğini bir düşün, bize reva mı?
Bana gel dedikçe inatların, yeminlerin ceza mı?
Ben sevdim mi bir kadını, aldım mı yüreğime,
Bağrıma basarım, severim, ölene kadar içim yanarcasına,
Savrulmasına bile izin vermem kalan küllerin.
Göğsüme hazan yelleri estirme,
Vefasızların yaptığı gibi yaşarken toprağa gömdürme,
Seni çok seviyorum, aşk kanunumsun;
Yaşadığın gerçeklerin, bensiz hayallerin,
Düşlerin kocaman bir yalan olduğunu,
Gerçek sevgimin ne olduğunu,
Gün gelecek,
Elbet bir gün, sen de anlayacaksın...

16 Ekim 2002 Ankara.