Gözlerinin Renginde Yitirdim Karanlığı

Sırların efendisine fısıldarken Aşkımı, o hain rüzgar kırdı, kolumu kanadımı.
Oysa doğan Güneş muştulamıştı adını.
Dökmedim yüreğimi, gölgenin olmadığı hiç bir duvar dibine.
Ve uzatmadım ellerimi, elleriinin uzanmadığı yabanın gurbetine.
İçimin hasretini, örüyorum belik belik, nakış gibi işliyorum, ayrılığı yıllara.
Rengini yitirmiş simaların, arasına gizliyorum hüznümü.
Dövüyorum bağrımı, bağlıyorum bahtımı, ama kan ağlamıyorum seviyorum yaramı.

Umudum, mutluluğum, kaderim..

Seni anlayamayacağın bir dille 'Seviyorum'

Dil-ruba 23 Mart 2013 / 02:15