Bazen, kömür karası gözlerinin
Karanlığında yolumu kaybettim.
Bazen, “zeytin gözlüm” dedim,
Yeşiline meylettim.
Bazen, engin denizlere dalar gibi,
Mavi gözlerine dalıp gittim.
Şiirlerim hep gözlerineydi.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
