Gözlerinin kınından Şiiri - Atilla Durukan

çekti birden kılıcı,
gözlerinin kınından.
bir hamlede
kuduran dagaların
b agrına batırarak.
deniz ah.. dedi birden,
bakarken gözlerine.
yanında otururken
beni farketmedi ki.

pembe dogarken güneş,
gönlümün akşamına.
gölgesinde dinlenir,
senli yorgunluklarım.

şimdi ne kaldı elde,
avucumda taneler.
yoklugunla sararmış,
dünlü hatıralarım.

yıllarca büyüttügüm,
bir çaglayandı aşkım.
şimdi bir leke gibi,
gönlümde kaldı izi.

düşe kalka yürürüm,
bazen dik duramasam da.
hep acılar içinde
sorgularım kendimi.
kararan ufkumu,
yıkarım yagmurlar la.

yıllarca büyüttügüm
bir çaglayandı aşkım.
şimdi bir leke gibi,
gönlümde kaldı izi.

ben ömrümün hamalı,
satamam ki yükümü.
acı dolu dünleri,
hapsederim avucumda.

yıllarca büyüttügüm,
bir çaglayandı aşkım.
şimdi bir leke gibi,
taşıyorum ömrümde.

yıllarca nefes gibi,
hep içimde yaşattım,
ömrüne,hep ömrümü,
harcadım, yıllar yılı
hep yanında bulundum,
şarkılar söyhleyerek,
beni fark etsin diye,
beni fark etmedi hiç.