Gözlerinin Kahvesi Şiiri - Sibel Maral

Sen saçlarını Rumeli'ye doğru salıvermişken güzelim
Gün bir can daha kaldırdı yeryüzünden
Gözlerindeki bahar kelebekleri, çoktan konmuş papatyalara
Bir şair yolluyor mısralarını yine en uzaklara
Hayatın elinden tuttuğunu mu sanıyorsun
Çok yakından geliyor ayrılık türküsü duymuyor musun?
İşte bekliyor seni,
Gel diyor Rumeli'den
Gel gel...
Sevda ellerime kelepçe olmuş ismin.
Gel kurtar beni,
Kitaplar hep senden bahsediyor
Şairler gözlerinden...
Herkesler içmek istiyor gözlerinin kahvesini,
Ben bilmediğim bu diyarlarda yaşarken seni
Hala inandıramadı mı gönlüm, gönlüne sevgisini...