Gözlerinin İçi Gülüyordu… Şiiri - Enes A ...

Hayata küsmüş barışmak istemiyordu

Ama gözlerinin içi gülüyordu
Işte bu hali dünyaya meydan okuyor
Ama kendisi bunun farkına varmıyordu

Aslında çok güçlü kadındı duruşu bile yetiyordu
Monoton bir hayatım var derken kendide buna inanmıyordu
Onun sadece bir omza bir yüreğe ihtiyacı vardı bilmiyordu
Sığınacak korunacak bir liman arıyordu

Dikkatimi çeken gözlerinin içi gülüyordu
Işte bu hali dünyaya meydan okuyor
Ama kendisi bunun farkına varmıyordu

Çok güzel bir bayandı bir o kadarda onurlu
Ihtiyacı olanlara yardım etmeyi çok seviyordu
Herkese çok çabuk güveniyor
Üzülen ise yine kendisi oluyordu
Üzüldüğünde hemen dünyaya küsüyordu

Gözleri çok uzaklara dalıyordu
Bazen bulunduğu yerden kopuyordu
Heyecanlı bir yapısı vardı yerinde duramıyordu
Içi kıpır kıpır kaynıyordu
Oldukça fazla neşeli etrafına enerji saçıyordu

Çok güzel gözleri vardı ve o gözlerin içi gülüyordu
Işte bu hali dünyaya meydan okuyor
Ama kendisi bunun farkına varmıyordu

Beni gözleriyle etkilemiş beni yaprak misali savurmuştu
Duruşu güzelliği neşesi içimde fırtınalara sebep olmuştu
benimle evlenirmisin dedim şok oldu hiç beklemiyordu
başını öne eğdi onunda sevgiye ihtiyacı vardı olur dedi sustu

elinden tuttum elleri titriyordu
korkma artık ben varım dedim titremesi durdu
gözlerini gözlerimin içine soktu
ne olur beni bırakma der gibi bakıyordu