Bazen İnsan Kaçmak İster ya Hayattan,
Ama Nereye Gitse,Yaşanmışlıkları,Beyni ve Kalbi Onunladır...
Ne Yapsa Fayda Etmez.! ! !
Kader Öyle Zorlar ki;
Çıldırmak İster de,Çıldıramaz İnsan...
Ne Gariptir;
Acılardan Kurtulmak,
Aslında Onlarla Yaşamayı Öğrenmektir.
İnsanın Olgunluğu,
Yaşıyla Değil,Yaşadıklarıyladır...
Herşey Gelir,Geçer...
Bir Gün Belki Bu Fani Hayatta; Son Bulur,Acımasızca...
Geride Bıraktıklarının,Yüreğinden Sızmadan daha;
Üstüne Topraklar Atılmaya Başlar...
Önemli Olan Ölmen Değil,Geride Ne Bıraktığındır...
Nasıl Anıldığın; Hatırlandığındır...
Nerede Nasıl Yaşar,
Ölürüm Bilinmez,Senden Sonra;
Belki Bir Kürek Toprağımı,Atanlardan Olursun,Ey sevgili...
Gözlerinin Gökyüzünden;
İki Damla ''KAR'' Düşer Toprağıma...
Elinde ki Papatyaları Gömersin; Hızlı, hızlı,
Ağladığın,
Fark Edilsin İstemezsin Yanımda.
Bilmezsin ki,
Bu Kalp Tamamen,Seninle Dolu,
Sen Hep Onunlasın ASLINDA......
23,06,2011
İskenderun / HATAY
Kayıt Tarihi : 30.6.2011 19:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!