Gözlerinin Feri Sönen Babalara

Gözlerinin Feri Sönen Babalara

NAZENDE KAYA

Babalar, beğenilmez, özlenmez, hatalı bulunur..! ! !

taa ki ölene kadar...

Herkes kendi babasının eksiklerini gözüne gözüne sokar

eğer az eğer çok...

Babanın gözlerinin rengi solar..

Hak ettiği düşünülür, solan renkleri

Kalbi zayıflar, gücü tükenir, düşünceleri sorgulanır....

Hakettiği düşünülür...! ! !

Ve her baba; kendi babasını kusurlu bulur her zaman…! ! !

Kimi itiraf eder kendi kendine;

kimi saklar içinde ki öfkeyi…! ! !

Bu bir kısır döngüdür..

Her baba yanlıştır ve her baba olabildiğince yetersiz…! ! !

ÖLÜM gelir bir gün ve alır babayı…! ! !

Gider baba sonsuza

Bir daha gelmemek üzere gider baba

Yok…! ! !

Yokluk…! ! !

Tükenmişlik…! ! !

Aranır olmayan kokusu, hasrete bağlar sesinin tonu,

VAROLUŞ SEBEBİ BABA

Sığınma ihtiyacı baba

Kurumuş, kurtlanmış ağaç kovuğu baba…! ! !

Aranır, özlenir ama dillendirilemez,

göz yaşları olarak bile akıtılamaz

Baba; işe yaramaz bir kaya parçası iken

gölgesinde dinlendiğin,

arkasına saklandığın emniyetin,

sertliğinde ki güven duygun YOK OLUR…! ! !

…………………..

O GÜN, O AN, GÖVDENDENDİR KOPAN

VE KARA TOPRAĞIN ALTINA ATILAN…! ! !

Günahlarıyla, sevaplarıyla Babama…

Babalarımıza…! ! !

SENİ SEVİYORUM BABA……….! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !

Geç kalmadan bu cümleyi kullanabilmeniz dileklerimle…! ! !

Selam Sevgi ve Saygılarımla

Nazende Kaya