Gözlerinin Evreninde Şiiri - Mesut Yüksel

Bakışlarının içinde yolumu ararken,
Gizli bir evren haritası, yolumu gösteriyor.
Karanlık ve serin labirentlerde kaybolurken ben,
Gözlerinin ışığı, rehberlik ediyor bana.

Gözlerin bir yıldız kümesi sanki.
Görünmez bir karadelik gibi, çekiyor beni içine.
Işık hızında seyahat ediyorum, göz bebeklerinde.
Birden kirpiklerin peşimden yetişiyor.
Ben oradan, gözyaşı denizine bir kayık ile iniyorum usulca.

Gözyaşı denizinin üzerinde dalgalar,
Sessiz bir melodiyle fısıldıyor adını.
Kayığım, yıldız parçalarıyla kaplı bir yol çiziyor bana,
Her damla, bir galaksinin sırlarını taşıyor.

Kirpiklerin gölgesinde kaybolurken,
Bir solukta nefesin, uzay boşluğunda yankılanıyor.
Senin bakışlarından süzülen ışık,
Karanlık labirentlerde yolumu aydınlatıyor.

Ve ben,
Evrenin en derin köşelerinde
Sadece senin varlığınla var oluyorum,
Her bakışınla yeniden doğuyor,
Her yıldızınla sana yaklaşıyorum.

Gecenin kollarında asılı duran ay,
Kirpiklerinin altında bir gezegen gibi titriyor.
Her nefesin, bir kuasar gibi patlıyor içimde,
Ve ben, senin sessiz yıldız yağmurunda
Adını fısıldayan bir gezginim.

Işık yıllarını aşarak geldim sana,
Ruhumun parçaları, yıldız tozuna karışmış.
Senin bakışında kaybolmak,
Evrenin tüm sırlarını çözmek gibi.

Ve şimdi,
Kayığım durdu gözyaşı denizinin kıyısında,
Seninle birleşen her ışık zerresi,
Beni tamamlayan bir sonsuzluk oldu.
Bakışların, yolumu sonsuza dek gösteriyor.