Gözlerinin Darağacı Şiiri - Oğuz Kılıç

intikamla intihar arasına kazılmış mezarlardan
o nükleer hayvanların diktatör ıssızlığından
katliamın postmodern vahşetiyle geçiyordum
orda; intiharlar, infilaklar, küfürbaz şaklarını
pranganın demiriyle lanetle kanırtırdı; soykırım
mezarlığının çatallanmış şeytanı çekirdeği
parçalayıp cesetcesetkanattı..orda küfürbaz
ejderhalar korkunç iblis ağzından zehirliyumurtanın
mikroplu balgamını; çığlıklarla zehirlere kusardı.
uranyumdan, atomlardan, nükleerzehirlerin
tahakküm sonsuzluğundan; patlamış işkembenin
iğrençliğiyle savruldum. yüreğimin mezarlığının
soğuk morglarında boynuzu parçalanmış
engerek kusuyordum. böğrümde soykırımın
krizantem leşleri, meşrebimde hayvanların
kafatası sesleri; ile vahşet kasırgasındaydım
orda.. tüm toplumezarların cerahatli ceninleri,
alnıma katranlarla mühürlendi; neşterlerden
boşalan morgların cesetleri, ibreti alem diye
alnıma perçinlendi.milyonlarca gerillanın
taammüden intiharı; en korkunç dinamitti
bağrında coğrafyanın.. piminden çekilip
infilaklar sıçratan, bir bombanın kini vardı
çelik şakaklarımda… Artık, Ortadoğu
mezbeleliğinin kanlanmış kasığında;
banknotla katlolmuş bütün coğrafyaların
hastalıklı vebali konformist boynumdaydı.
korkunç sanrılarla çıldıran hayvanların,
zincirlenmiş pençeleri şirpençeydi sırtımda..
göğskafeslerinden yırtılmış çığlıklı yürekleri
örümcek pençesinde vahşeti emzirirken,
ortadoğu rahminde soykırımdan geçen
morglarda çürüyen bütün kadavraların
intizarı, ahuzarı ciğerimde saklıydı.
.Bütün örümcekler kıllanmış pençesiyle, çığlıklanmış
yüreğimi ölümüne kanırttı.bu tufanların kanlı
kasırgasında; müntehir suların mütecaviz girdabı
konformist şakağımdaydı duydum…silah
fabrikasında dokunan katranlanan cesetle
emperyalist deccalların burgacında savruldum!
ciltlenmiş küfürlerde ceset yıkıntıları
kine intikamı çığlıklarla çağırırken;
süpernova şiddetiyle cephelerde patlıyordu
deccaliyet tahakkümü kine kanı çağırırken
köpekbalığı vahşiliği ceset ceset kanıyordu
katranlı banknotun zehirlediği tapınaklar;
betonarme putların lanetiyle uğuldarken;
çiçeklerin şarjöründen mermi çekirdekleri
yüreğimin kafatasını parçalıyordu! .
bütün bu hengamenin kanlı kasırgasında;
gerilla intikam nolur bizi duy!
Bu zıkkımlardan hortlamış kanlı kadavraları
lanetli uçurumun iltihaplı rahmiyle korkut..
soykırıma kayıtlı binlerce haşaratı kristal
kanlarla sür mazgala ey sonsuzluk!
Ey fışkıran kanların hengamesi hatrına!
Ey şafakta zonklayan şakakların hatrına!
bizi vur bizi öldür bizi gömüp korkut!
Asacaksan sen as, bizi artık intikam!

ve gardiyan gözlerinin darağcında unut!