Gözlerinin buğusu terk edip gitti beni

Yalnızlık yüksek duvarlar ördü etrafıma
Dost sandıklarım da bir bir uzaklaştı
Kalbimde kalan yaraları sarmak için
Yanı başımda olanı bile unuttum gitti

Sensizlikten geçen günler içimi yakar
Hatıralarımı sana sığdırmaya çalışırım
Ama her defasında boşlukla karşılaşırım
Gözyaşlarımı silen el bile yok artık gitti

Bir başıma yürüyorum bu sessiz sokaklarda
Yalnızlığımın gölgesi eşlik ediyor bana
Görünmez bir yoldayım, izler kayboldu geride
Ve sensizlik acısı kalbimde kanatıyor yine

Belki bir gün dönersin diye hala bekliyorum
Ama umutlarım her geçen gün git gide azalıyor
Terk edildim, yitirildim, unutulduğumu hissediyorum
Görünmez bir yoldayım, yalnızlıkla paylaşıyorum.