Gözlerini Süzerken Şiiri - Mustafa Demirbaş

Gözlerinle süzerken beni inceden ince,
Biran kurudu dilim, çölde hep aradım su,
Ferahladım bir anda, sen ruhumdan gidince,
iman şüphe götürmez, budur işin doğrusu....

Zorla Olmaz din, izan, haktan sual sorulmaz,
Ruhun hep gelir gider, , biran için durulmaz...
Sevdayı 'arar mısın? ' niçin bu isyan niye,
Nefsin sıkıntı çekmiş, rabbine nisyan niye?

Başını kapatmışsın, zoraki giyiyorsun,
sevgi mi korku mu bu? asık simandan belli,
Tam teslimiyet nedir, sen onu bilmiyorsun,
İfrit sarmış ruhunu, hayal imandan belli...

İçinde gizli isyan, Allah'a şirk koşarsın,
Neden mutsuzum der? musibete şaşarsın...
Oyma bunlar hiç gibi, asıl narın yanında,
Bir dua eder garip, doğruyu 'bul sonunda'

Nefsin azgınlar gibi, zekan pek ağır basmış,
Cellat olmuş gelmişler, güzellikleri asmış...
Allah diyerek geldim, Bir ibret vesikası,
Görüntüsü müslüman, ardı 'narın şahkası'

Musibetle, imtihan, yeryüzünde olacak,
Kimi hakkı görecek, kimi narı bulacak,
Sabredene cennet var, sonsuza dek nimet var,
Düşün biraz alemi, 'azgın nefse cinnet var.'

Mecburiyetten değil, sevgiden olur iman,
Musibetler mü'minin yükselen derecesi,
Kalbinde şek varsa ki, azap mutlak pek yaman,
Dağları yıkar gider 'Allah ' diyen hecesi....

Adildir cenab-ı Hak, ne verirse hakettin,
Kendini beğenerek, nefsine zulüm ettin...
Gerçek kalple şükürü, yapmadın yapamazsın,
Ateşe girersin hep, nefsinden sapamazsın...

Gözün pek yükseklerde, dilin aksini söyler,
İnanan kalpler bilir, ürperir böyle tüyler...
Derman az yaram ağır, öksüz kalp durma bağır,
İşitmez ya devam et... Çünkü onlar kör sağır...
Kördür öyle bakarlar dal endam balık ete,
Ak alnıma karadır, lekedir memlekete....

Bırakın kirletmeyin, alemin havasını,
sahte hüviyetlerle bu islam davasını,
Yeter istismarınız yapılıan hezeyanlar...
Sahte 'ruhunuzu sizin' elbette arif anlar....

10.11.2000-Pazar/İstanbul

MUSTAFA DEMİRBAŞ