Hırçındı,
asiydi,
kır bir yüreği vardı,
utanırdı.
Kıraçtı dolaştığı topraklar,
yoksun kaldı,
yoksul kaldı,
haykırdı çavlanda,
sesi duyulmadı,
sağırdı aslında,
namlu sesine,
bir canı vardı,
güm bir ses,
sadece onu duydu,
gözlerini son kez yumarken...
Oysa hepsi düştü.
Korkuları bitti,
duruldu…
Durgun su gibi,
mahzunlaştı,
keşke rüya olmasaydı da ölseydim uğruna dedi.
Uysallaştı.
Ölseydim karıncalar, BEDENİMDE OLSAYDI.
AMA BİR DE SESİ... OLSAYDI...
Bir de gülen resmi... OLSAYDI...
Mustafa Yılmaz
Mustafa Yılmaz 4Kayıt Tarihi : 23.3.2009 17:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Yılmaz 4](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/03/23/gozlerini-son-kez-yumarken.jpg)
mahzunlaştı,
keşke rüya olmasaydı da ölseydim uğruna dedi.
YÜREĞİNİZE SAĞLIK SAYIN ŞAİRİM .KUTLUYORUM.ANT..+PUAN
Ancak o zaman mıu görecektir gülen resmi, o zaman mı duyacaktır özlediği sesi...
Kutluyorum çalışmanızı sayın Mustafa Yılmazizmir.
kutluyorum
namık cem
TÜM YORUMLAR (5)