Gözlerini kapa istanbul
denize düşen ay
kıyıya tutunurdu kırağı gibi
İstanbul gayri meşru doğurmuştu mehtabı
bütün sokak çocuklarını pide açlığı tutmuştu
simit, susam; rüya.
Kara gözlüm bu ayrılık yetişir,
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Devamını Oku
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
