Gözlerini Kaçırma Gözlerimden

Gözlerini Kaçırma Gözlerimden

-bir vagondayız aynı can, aynı kandan
düşlerimiz yan yana uzar gider raylara-

-su yerine toprak yansın da
külle karışsın
utansın düşman, utansın-

fermanımız yazıldıktan beri
kuytuluklarda yer açıldı ölenlere
gömülürler üst üste

birbirimize sarılıp sır gibi sakladık hasreti
arada andığımız adlara yabancıydı çocuklar
uyum sağlamak adına gün be gün
kör bakışların altında erirken
yabancılar dediğimiz yerliler
ne de gülermiş meğer

ağlamanın tınısından anlardık
sürgün yemiş kadının sesini
ah kadın dert ekme derdime
gözlerinin kabahati yok bilirim
döktüğün her damla göz yaşında
benim de payım var

yollardayız bilmediğimiz, dalıp gittiğimiz yollarda
hasret kaşır durur yarayı
uçsuz bucaksız ovalar, dağlar var yükselen

-üstümüze sıkılan su aynı pınardan olsaydı eğer
karşılayanımız olurdu bir yerde -

kaçıncı vagona konduk hangi istasyonda attılar
dayan bebeğim dayan, bu toprak sana da yabancı
gün sayar hasret içeriz durmadan

tanıdık bir yüz arardık, güleç ya da ağlamaklı
tanıdık bir yüz yaşlı, genç, çocuk
ya da dargın komşunun köpeği

oturup kalktığımız, tütün sardığımız duvar dipleri
gullık topladığımız orman, çıktı çıkacak aklımızdan

kara kıllıya çıktığında lakabımız
yas tutmasını bıraktık, kesip attık sakalı
hatta bıyığı
oysa yaylalarımızda kara ineğin sütüne karışmış
keçi sütü içerdik, böyle tanırdı ahbaplarımız

bugün doğan her bebeğe yiten birinin adını verir
ona seslenir gibi seslenir sever, öper, koklarız
göz yaşlarımız saklanır
ne çare zamana yenilir, eğilir düşer başımız

Toprak Tutsun Külümü