Gözlerini Kaçırır Doğarken Gün

GÖZLERİNİ KAÇIRIR DOĞARKEN GÜN

Şehir bana ben bu şehre yabancı
Zoraki bir yuva gönüllü sürgün
Gözlerini kaçırır doğarken gün
Sokaklarda gölgesizlik ne acı

Evle iş arası kadar dünyalar
Ayaklar altına düşmüş sevdalar
Hep kaçıp gitmek geliyor içimden
Kim bilir nasıldır bizim oralar

Kiminin acısı kimine düğün
Alışkanlık kement atar boynuna
Ay saklanmış sevgilinin koynuna
Gözleri kamaşır gecede göğün

Kavgada maraba sevdada yarıcı
Köyün yılkı atlarıyız şehirde
Herkes kendi tutkusuna esir de
Var oluşun sağırlığı baştacı

Bu şehrin aşkının gözü kör değil
Ama kış bağrında bir bahar saklar
Umudu kanat yapıp uçmak da var
Ah sevgili ne teslim ol ne eğil

Mahmut Nazik 07 07 2015 Mersin