Ey fâni sevgili!
Avladı ânsızın sanki ceylândım,
Nasıl fark etmedim bek gözlerini?
Çözüldü el ayak ki küheylândım,
Ölüyorum gayrı çek gözlerini..
Methe değer her bir kirpiği, kaşı,
Rengi tüm renklerin bilirim başı,
Gönlüme söyledim şerefle taşı,
Hayranlıkla andım pek gözlerini..
Kendimi kaybettim ona bakarken,
Sonra yine yine buldum yakarken,
Gülü gördüm bülbül gibi şakarken,
Gönlüme durmadan ek gözlerini..
Sen idin tamâmen olan ereğim,
Elbette ebedî sana süreğim,
Dayanabilir mi bilmem yüreğim?
Görürsem sonsuza dek gözlerini..
En büyük saâdet şu Adem kula,
Sonuma râzıyım, ardına ula!
Değişmem kılını dünyaya, pula,
Başka şey istemem tek gözlerini...
Kayıt Tarihi : 29.12.2016 11:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Adem Kaçar](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/12/29/gozlerini-8.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!