Gözlerin gülsün Şiiri - Gıyasettin Güneş

Duvarın dibinde çöküp te, durma;
Efkârlanıp öyle, dertle yoğrulma;
Hançeri alıp taa, sinene vurma,
Boş ver bu dünyayı; dost yüzün gülsün.
Kendine gel hele; gözlerin gülsün.

Bedenin dibinde, yalnız durmuşsun.
Sevdanın uğrunda, yanıp solmuşsun.
Dağlara düşüpte, Mecnun olmuşsun.
Bırak küskünlüğü; dost yüzün gülsün.
Kendine gel hele; gözlerin gülsün.

Bahçede oturup, boynunu büktün.
Daha güz gelmeden, hazana döndün.
Katre katre akıp, göllere döndün.
Ayağa kalk hele; dost yüzün gülsün.
Kendine gel hele; gözlerin gülsün.

Ağacın dibinde, oturup kalma,
Bunca elem kederle, kendini salma,
Vefasız uğruna, kendini yakma,
Kaldır başını; dost yüzün gülsün.
Kendine gel hele; gözlerin gülsün