Gözlerine yazılmış bir destan

Bakışların güz kadar hoyrat ve melûl
Emellerimi sergiliyor yeşil camekânlarda
Bir ikindi güneşi gibi parlıyor ve sönüyorsun içimde..
Ne olduğunu kestiremediğim,
Anladığımın ne olduğunu bilmediğim esrarlı cümlelerin,
Esrarkeş tutuklusu oluverdim kırlarında...

Bana, bir iç yakan gülüş değiyor,
Bir anda ölebiliyorum bahçelerinde.
Çöllerde bir mecnun gibi belki de,
Göğe doğru yükselen bir çığlık oluyorum.
Esiri olmuşum kirpiklerinin,,
Benliğimi buluyorum gülüşlerinde...

Sana bir can sunmak kadar kararlı içim
Ama git ve gel kırların arasında bir dağım
Ne yana güleceğimi bilemiyorum.

Gözlerin, gaflet uykusundan uyandıran uyku,
Gözlerin, başka hülyâlara uyutan bitmez korku..

Nafile bir gülüş değiyor bazen yüzüme
Sekizinci harikasını keşfediyorum dünyanın.
Bir kömüre yeşil değince nasıl parlarsa siyah,
Gözlerim gözlerinde öyle parlıyor işte! ! !

Suyumu içiyorum yüreğinde akan ırmaktan.
Bir ceylan kalbi kadar ürkek ve nazenin
Hislerimi sürüyorum menziline utanmadan..
Ama o sessizliği yok mu dudaklarının;
Kelepçe vuruyor tüm çığlıklarıma,
'Gel' mi diyor, 'Git' mi diyor anlamadan
Bakışlarını yeğliyorum dudaklarına
Onlar bana kuvvet veriyor ağlamadan...

Şimdi söylemek yanlış olur herşeyi,
Ama birgün mahşer yeri inerse yeryüzüne,
Bir kömür gözlü ben olacağım,
Bir yeşil gözlü de sen! !

O zaman da aydınlatacaksın içimin fezasını
Martılarım, ışığına minnettâr kalacaklar,

Ama eminim.
Şimdi söylemek yanlış olur herşeyi
Bana bakışların kâfi bu lahza

Bir gün mahşer yeri inerse yeryüzüne,
Bir kömür gözlü ben olacağım,
Bir yeşil gözlü de sen! ! !

21:42