Kaç şiire sığardı ki gözleri,
Bir mısrada başlasa, öbüründe taşardı,
Geceyi yutardı bakışlarıyla,
Ve yıldızları sustururdu tek bir bakışıyla.
Kalem utandı onun sessizliğinden,
Kağıt titredi her harfin eşiğinde,
Ne benzetme yeterliydi anlatmaya,
Ne de mecazlar ulaşabildi kalbine.
Bir bakışı, bin yürek yangını,
Bir gülüşü, zamanın tereddüdü gibi,
Sonsuzlukla yarışan bir duruluğu vardı,
Sadece seyrederdin… susarak, usulca.
Şairler uyandı düşlerinden onunla,
Ama hiçbir düş, o kadar hakikat olamazdı.
O kadar insan, o kadar sır, o kadar gece
Nasıl olurdu da sığardı iki göze?
İçine baktığında kendini unuturdun,
Ve bir bakışıyla tanrılar bile susardı,
Zira o gözler,
Sözün düştüğü yerdir.
Kayıt Tarihi : 12.6.2025 18:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!