Gözlerine Sığınıyor Ölümler

Adımladıkça özlem dedikleri devasa kadrini
Aydınlığı ezerek karlı yollardan gelmek sana
Utancımı gizleyemeyen parmaklarımı sıkarak
İmlasız sözcüklerden bir ateş yakmak şanına

Kar çekiyor üşümüş sulardan şafakta balıkçılar
Yeşil gözlerine sığınıyor ölümden kaçan balıklar
Renkler solgun bir tarla şu iğrenç coğrafyamızda
Kirli yüreklerini gizleyemiyor artık ne yapsa kullar

Kar yağıyor saçlarıma, kediler aç, köpekler hasta
Köşede yalnız bir kemancı, insanlar neden yasta!
Kahkahalar susmuş, hüzünler kol geziyor sokakta
Yoruldum yaşamaktan heyhat, gönlüm hep darda

Kumun kaderini rüzgâr biçer, tutkular günahla sevişir
Zamandır tüm sırları yutan, gün olur gerçeklerle evrilir
Bütün karanlıklar geçicidir unutma, anlar şafağı emzirir
Yırtılır takvimlerden bir yaprak, umutlar düş rengidir