Gözlerine Mısralar Şiiri - Eray Karaöz

Güzeldi; aciz bakışımı, terslerken gözleri
O an ki, doğup büyüdüğüm beldede kayboldum.
Aradım yıllarca durmadan, göğünde kameri
Kurtuldum sandım fakat cehenneminde nâr oldum.

Dalgalarıyla boğuştuğum yegâne denizin,
Derinlerinde bir yerde nefesim kesiliyor.
Ellerimden kayarken o, mahzun ve çaresizim;
Düşlerim, dev ayakların altında eziliyor!

Dile gelseydi mecazlar anlatmak için onu
Oluşan aziz sessizlik, mahşeri aratmazdı!
Ağlardı kapılar, gülerdi koridorun sonu;
Bütün olanlara rağmen o beni yaşatmazdı.

Zihnimdeki kuyunun dibine giden merdiven
Ve sorularım karşımda tehditle beklemekte;
Şüphesiz tek korumam da parmaksız bir eldiven
Ufukta batıyor güneş, ellerim titremekte...

Yüreğimdeki yarık, saç telinin gölgesidir
Ancak yumunca gözümü, gördüm bu hakikati.
İçime sızan ışığın alnı öpülesidir;
Fakat kolay mı böylece, kaybetmek şecaati?

Issız mıdır zihni onun uzay boşluğu kadar?
Yahut içeri bir cümbüş, panayır yeri midir?
Bilemem bir insanın içinde başka ne yatar,
Oyunun ortası bunu göstermek yeri midir?

Güzeldi, sevgimden bihaber uzakta gözleri...
Denedim, yapamadım ancak; kaçması nâmümkün!
Farz eder günahları, onun karanlık sözleri;
Ağzından çıktığı an bana ödül olur sürgün.

İyilikler birer birer dönüşürken günaha,
Tanrının insanoğluna hesap verdiği yerde
Bilmiyorum saatim yok, kaç kalmıştır sabaha;
Bekliyorum onu son kez bu kasvetli seherde.

Memleket oldu uzaklar, ararken suretini
Aktı bakmaya yandığım saatler uzaklara
Yırtıp attım bile çoktan Allah'ın senedini,
Koptu içimde aniden sanki sessiz bir nara.

Özgürlük olur esaret aklını kullanana,
Ölüm ondan kaçıştır; acı, sapkın bir eğlence.
Aklımı kullanamam, yine de esirdir ona;
Ölümsüz bir bakışıdır, beni kavrayan pençe!

Beslense de damarlarım hayâlinin kanıyla;
Farklı değil silüeti, anlamsız bir sanrıdan
Gökyüzü, bulutlar ve yer renkleniyor onunla;
Demek ki yitirmek aklı, mükâfatmış tanrıdan.

Aslında gözlerinin hedefi olmadım asla,
Yalnızca koşturup durdum baktığı yöne doğru.
Zira hak etmedim de hiç, başkasına kıyasla
Ne kırgın karanlığı ne de nefret dolu nûru!

Yine de güzeldi gözleri tepeden bakarken;
Şeytanın tüm cesareti, tanrının da kibriyle!
Dokundum, kendi ateşimde kendimi yakarken
Ona âşıkların en toy, en yüreksiz hissiyle...