Gözlerine Kurbanım Şiiri - Ali Karaca

GÖZLERİNE KURBANIM

Değişmem dünyayı zülfün teline,
Sen ağlama gözlerine kurbanım.
İçime bir sızı düşürdün gene,
Sen ağlama gözlerine kurbanım.

Nedir ki kederin seni üzen ne?
Merakta bırakma beni desene,
Belki vuslat olur gelecek sene,
Sen ağlama gözlerine kurbanım.

İncitmesin seni gezdiğin yollar,
Beni kırsın seni kırmasın kullar,
Kölen ola’m söylesene, neyin var?
Sen ağlama gözlerine kurbanım.

O zeytin gözlerin görmesin zarar,
Gülmeyin de bambaşka bir tadı var,
Kimseye yakışmaz gülmek bu kadar,
Sen ağlama gözlerine kurbanım.

Gül de şu gönlümde açsın çiçekler,
Gönül hasret ile bu anı bekler,
Yoksa boşa gider bütün emekler,
Sen ağlama gözlerine kurbanım.

Bir daha ağlarsan firar ederim,
Seni üzen yurdu koyup giderim,
Kurbanın olayım kalmadı ferim,
Sen ağlama gözlerine kurbanım.

Sen ağlarsan yavrular hiç güler mi?
Boğazımdan tatlı lokma geçer mi?
Gözünden her düşen sineme mermi,
Sen ağlama gözlerine kurbanım.

Karanlık geceler gebe sabaha,
Sabırla beklemek gerekir daha,
Seherlerde elini aç Allah’a,
Sen ağlama gözlerine kurbanım.

Bilirim özünde saglam sözün de,
Eşin ve emsalin yoktur gözümde,
Bütün güzellikler barınır sende,
Sen ağlama gözlerine kurbanım.

Gözünden bir damla çıksa orada,
Ben kerem olurum bil ki burada,
Ağlarsan gözlerim kalır arkada,
Sen ağlama gözlerine kurbanım.

Senin gölgen bile zarar görmesin,
Gönlümü okşasın o billur sesin,
Gayrı gülde ALİ huzura ersin,
Sen ağlama gözlerine kurbanım.

Bu bir yürek sesi şiir değildir,
Sevgimi anlattım yazıya bir bir,
Senin de böylece bilmen gerekir,
Sen ağlama gözlerine kurbanım.