Gözlerine Kayboldum Şiiri - İzzettin Coşkun

ben sende kaybuldum
bir sehrin kayıp
insanları gibi
herkese garip
kendime yabancı kalmışım,

kör sokaklarda çıkılmaz
yerlere dalmışım
bilinmeyen bir yola,
Kendimi yanımda alamayı unutmuşum.

bir kervancı misali
dönüp dolanıyorum..
ben senin
gözlerinde kaybuldum.
bir yabancı gibi
bir kimsesiz gibi
bir deli divane gibi...

neden?
ortalıkta böyle hırçınca gezinmem neden.
bu gönlüme,
Bu dilime
seni hatırladığım herşeyimde
kilit vurulmuşluk neden..
ben senin
gözlerinde kaybuldum.
büyüleyici ışıltısında
kaybulmuş dolanıyorum.
büyüleyici bakışlarında
yok olup gidiyorum

peki?
güneşten parlak
aydan aydınlık bu gözlerin
Gözlerimde dolanmana rağmen
Bu kaybulmuşluğum
Bu sarhoşça teslim olmuşluğum neden..

sana geliyorum işte
peki gözlerimdeki
gözlerine erişememem neden..
Ben sende kaybuldum bir
damla suyun denize karışıp
yok olması gibi...
bir akarsu gibi oluyorum bazen her yeri
yıkacak kadar hırçınken
bazende bir mevsimlik oluyorum,
bir anda kurumaya
mahkum olmuşum...
ben sende kaybulmuşum.

2 Ekim 2011