Ahenk ile dönerken her zerrem, unutmuşum,
Hayat denen şu resimde, her renge eş olmuşum
Meğer mil çekilmiş gözlerime,
Bilmeden siyaha tutulmuşum.
Geç fark ettim,
Ellerini bıraktığım yeri nede çabuk unutmuşum.
Şimdi yavaş yavaş sararırken akşamlar,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta