Tenine yorgan diye örttüğüm,
Yıldızları kaldırıyorum usulca,
Ve, Ay’ın çıplaklığı vuruyor gözlerime,
Dalların çiçek açıyor; tenini her öpüşümde.
Vivaldi’nin “Dört Mevsim”inde sürüyor,
Soluk soluğa gecikmiş sevişmelerimiz...
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…