Gözlerine Şiiri - Mücahit Aras

Gözlerin çayın demi gibi,
Biraz sıcak, biraz buruk.
İçtikçe alışıyor insan,
Alıştıkça vazgeçemiyor.
Koyu bir akşamın sustuğu yerde,
Kupa izleri kalmış bir masanın ucunda
Yalnızlıkla demlenmiş bir bekleyiş gibisin.

Sen bakınca,
Bir vadi uyanıyor içimde,
Kavruk otların arasından
Geçiyor zaman.
Yani sen bakınca
Zamanın kendisi olmuyorsun da
Onun yavaşlığını taşıyorsun gözlerinde.

İçime çekiyorum seni
Kokun kekik gibi
Bir dağ sabahını getiriyor burnuma
Ve ben
Bir dağın yamacına kurulmuş köyde
Sobada kaynayan demliğe dalıyorum.
Orada sen varsın,
Ve orada çay çok sıcak içiliyor
Biraz da hüzünle.

Seninle konuşmak,
İki yudum arasında
Sonsuzluğu anlamaya çalışmak gibi.
Biri, kalbimi ısıtıyor
Diğeri, yakıyor.

Gözlerin
Geceyi anlatıyor,
Ama aydınlığı da içinde taşıyor.
Gözlerin
İçimi çekiyor
Çayın demi gibi
Koyu, derin, ama bir o kadar da
Şifalı…

Kimse bilmez,
Senin baktığın gibi bakmaz hiçbir göz,
Senin sustuğun gibi susmaz hiçbir dil.
Ve ben
Seninle konuşmadığım her dakikayı
Boğazıma dizilmiş soğumuş çaylar gibi
Yutamadan yaşıyorum.

Gözlerin çayın demi,
Ama sen yokken o çay
Hep eksik bir şeyler…
Ne şekerin tamamlıyor
Ne de kaşığın çevrilişi.

Bir gün
O demliğin başında
İki fincan
Ve tek bir hikâyeyle
Gözlerinin içinden
Tüm dünyayı okumak istiyorum.

Seninle geçsin istiyorum zaman,
Buharı tüten bardaklar gibi
İçten ve görünmez
Ama hep sıcak.

Gözlerin,
Bir ömrün kıyısında
Durulmuş bir sabır gibi.
Ve ben,
O gözlerde
Kendime sabır diliyorum
Sevda diliyorum
Bir yudum huzur
Bir yudum sen…