Gözlerinden yaşlar boşalarak

Herkes bir son peşinde
Bekliyor umutsuzlukla
Mutluluğa hasret yürekler
Karanlık hep karanlık
Işık yok içinde
Sarmış çevreyi görünmez
O var eder sadece
Bilinmez ne yazık
Belki bilinmek istemez
Belkide bilinmek fayda etmez
Kavrulur kendi içinde
Yok eden değişim döngüsünde
Yalvarır ağlayarak
Bir el görmek ister
Onu durağanlıktan kurtaracak
Zaman umutsuzu olmadan
Kör olmadan gözleri
İçinde kalmış son hayat
Fışkırır belki tüm evrene
Yaşam var eder son nefesin
Gözlerinden yaşlar boşalarak