Gözlerinden O Kebir'e Övgüler

Sırtım da taşıdığım bir Ömrü, kapının girişine bırakmışım.
Ne idi Hüzün?
Unutmuşum birden..

Matruşka misali önce dudakların armağan ediliyor.
Ardından ellerin..
En son gözlerin değiyor gözlerime..

O an anlıyorum üşümenin ve terlemenin olmadığı yerdeyim.

Ruhlarımız kasırga..
Ruhlarımız nefessiz..
Ruhlarımız çıldırasıya, hava bile sızdırmadan kavuşurken,

Göz pınarlarımdan O KEBİR'e Övgüler Çağlıyorum.