Gözlerinden Korkuyorum

Küçükken oyuncağım çalınacak diye,
Korkar oyuncağımı bırakmazdım.
Zindan karanlıklar da kalınca korkardım.
Büyüdükçe, korkmayı bir kenara bıraktım.

Ayakta kalma savaşlarım vardı.
Tek başıma, yalnızlıklar rıhtımın da,
Yol aldım, rotam belliydi.
Fırtınalara bile, rest çektim!

Hiç bir şeyden, korkmadım.
Ölüm bile, bana inan vız gelirdi.
Umutlarım tükendi, gene korkmadım.
Oysa, ben şimdi, gözlerinden korkuyorum.

Çünkü hiç bir kurşun, hiç bir söz,
Gözlerin kadar, yüreğimi parçalayamaz.
Gözlerin, gözlerime değdiği an,
İşte! O an, dilim lal olup sustu...