Adın yüreğime düştü, yüreğim gözlerine… “Aşk Hanı”nın misafiriyiz, hancı; kabul eyle…
Gözlerinden yazıyorum seni… Gözlerin çıkmaz sokak… Gözlerin ıssız bir yol, sonu görünmeyen… Gözüm kara, gözlerinden geçiyorum… Yolumu kaybetmemek için geçtiğim yerlere “sen”li kelimeler bırakıyorum… Ardıma her bakışımda kelimelerim eriyor, büsbütün kayboluyorum… Sana dair ne varsa tükeniyor, mâni olamıyorum… Ve sen, umutla umutsuzluk arası bir yerlerde, dalgınlıkla izlerken çevreni, belli ki fark edemiyorsun gözlerinin içinde olup biteni… Gözlerinden yazıyorum seni…
Bir başka “sen” var gözlerinin içinde… Aradıkça daha çok yitirdiğim, yitirdikçe yitip gittiğim… En sevimsiz yanların çıkıyor karşıma kimi zaman… Kimi zaman en inatçı, en huysuz bakışlarınla karşılaşıyorum… Sarsılıyorum… Tam da düşeceğim sırada, sevgi dolu bir ışıltıya tutunuyorum telâşla… Kalmakla gitmek arası bir kararsızlıkla yeniden devam ediyorum yoluma… Bir başka “sen” var gözlerinin içinde…
Gözlerinden izliyorum seni… Saçların düşüyor kirpiklerinin üzerinden… Yalnızca senin saçlarına esiyor rüzgâr sanki… Saçların dalga dalga vuruyor yüreğime… Her dalganla parça parça aşınıyorum… Kimsin bilmiyorum, nesin umursamıyorum, neredesin merak etmiyorum, neresindesin zamanın ilgilenmiyorum… Ne varsa kendime ait, hepsini birer birer savunuyorum… Bir “sen” kalıyorsun bende. Gözlerinden izliyorum seni…
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta