Gözlerinden Görmek Seni...

Adın yüreğime düştü, yüreğim gözlerine… “Aşk Hanı”nın misafiriyiz, hancı; kabul eyle…

Gözlerinden yazıyorum seni… Gözlerin çıkmaz sokak… Gözlerin ıssız bir yol, sonu görünmeyen… Gözüm kara, gözlerinden geçiyorum… Yolumu kaybetmemek için geçtiğim yerlere “sen”li kelimeler bırakıyorum… Ardıma her bakışımda kelimelerim eriyor, büsbütün kayboluyorum… Sana dair ne varsa tükeniyor, mâni olamıyorum… Ve sen, umutla umutsuzluk arası bir yerlerde, dalgınlıkla izlerken çevreni, belli ki fark edemiyorsun gözlerinin içinde olup biteni… Gözlerinden yazıyorum seni…

Bir başka “sen” var gözlerinin içinde… Aradıkça daha çok yitirdiğim, yitirdikçe yitip gittiğim… En sevimsiz yanların çıkıyor karşıma kimi zaman… Kimi zaman en inatçı, en huysuz bakışlarınla karşılaşıyorum… Sarsılıyorum… Tam da düşeceğim sırada, sevgi dolu bir ışıltıya tutunuyorum telâşla… Kalmakla gitmek arası bir kararsızlıkla yeniden devam ediyorum yoluma… Bir başka “sen” var gözlerinin içinde…

Gözlerinden izliyorum seni… Saçların düşüyor kirpiklerinin üzerinden… Yalnızca senin saçlarına esiyor rüzgâr sanki… Saçların dalga dalga vuruyor yüreğime… Her dalganla parça parça aşınıyorum… Kimsin bilmiyorum, nesin umursamıyorum, neredesin merak etmiyorum, neresindesin zamanın ilgilenmiyorum… Ne varsa kendime ait, hepsini birer birer savunuyorum… Bir “sen” kalıyorsun bende. Gözlerinden izliyorum seni…

Bir başka “sen” var gözlerinin içinde… En sessizlikte kopan hırçın bir çığlık kadar keskin, en hesapsızca gülümseyen bir çocuk kadar masum… En umarsız yanların çıkıyor karşıma kimi zaman… Kimi zaman en acımasız, en duyarsız tavırlarınla karşılaşıyorum… Hüzün sarıyorum her yanımı… Tam da boğulacağım sırada kendi gözyaşlarımda, şefkat dolu bir bakışa tutunuyorum telaşla… Yaşamakla ölmek arası bir kararsızlıkla yeniden dalıyorum bakışlarına… Bir başka “sen” var gözlerinin içinde…

Gözlerinden seviyorum seni… Senin bile kendini sevemediğin kadar belki… Hiç düşünmeden nedenini, sebebini… Yalnızca sen olduğun için değil, hem de görebildiğim için senden ötedeki “sen”i… Mânasızlık içinde mâna dilendiğim, en hüzünlü yanımdan daha da hüzünlü sevdiğim… Her aşk gibi belki, en zamansız zamandı gelişin… Yine de umut bir yanım, umutsuz olsa da dilediğim… Senin bile sevemediğin kadar belki, gözlerinden seviyorum seni…
-KADER-