Gözlerinden Bakacağım Yarınlara

suyun duruluğuna
gecenin sessizliğini kattım
nefsimi zincire vurduğum mağarama
dertlerimi uyuttum
ve sonra
gözlerini aradım ve gözledim
yeni baharın zümrüt kokusunda
ama yoktular
gittim nergislerin binbir rengine sordum
yok dediler
kardelenlerin ve çiğdemlerin kapısını çaldım
onlara sordum
boyun büktüler
ve
senin aradığın ahu bakışlı
bu dağlara gelmez dediler
hasretlerimi gözlerimden aldım
sırtıma vurdum
ağır ve yorgun adımlarla
mağarama çıktım
dertlerime sarıldım
çilelerimi yorgan yaptım üstüme
gönül dağımdaki rüyalarıma uyudum

bir perde açıldı
aklımda fikrimde bir tek senin olduğun
sessizlik aleminin nurdan yüzünde
ayın güzelliğine
yıldızların nisbet göz kırpışları
bir başka şenlendirmişti
açılan perdenin ihtişamını
bir baktım
perdenin önü de arkası da aynı mekan
aslında çok uzaklara gitmiştim
ama hiçbir yere gitmediğimi söyledi zaman
donakalmış bakışlarıma
işte tam o anda
içimde kelep tutmuş bütün feryatlarımı haykırdım
dağların beni kucaklayan sinesine
gözlerin, gözlerin diye
birde ne görem
her baktığım nesnede gözlerin gülümsüyordu
gamzelerinle süslenerek
acılarımı biriktirdiğim gözlerime
hem çok uzak hem çok yakındılar
kavuşmak belki hayaldi ama
ben kavuşmuştum gözlerine
bütün nesnelerden çaldım
ve gözlerime biriktirdim onları
artık onlarla göreceğim
onlarla bakacağım yarınlara