Güneşin ufuk çizgisinden yükselişi gibiydi,
Gözlerin...
Ne bir çocuğun saflığı kadar berraktı,
Deniz.
Ne de yıllanmış aşklar kadar yakıcıydı,
Güneş.
Ama gün doğumunun samimiyeti ve sıcaklığı vardı
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta